Che brutta la partenza, figliu mia!

 

All’alba, lu chiaru e lu scuru c’era

quannu la campana di San Paulinu si misi a sunari.

L’ultimi tocchi stava sintinnu e li lacrimi a l’uocchi mi vinniru.

Iornu amaru staiu passannu,

ca la mia famiglia aià lassari.

Sona campana… sona!

Quannu t’aia sentiri n’atra vota?

Che brutta la spartenza figliu mia!

Partu e lassu chista terra cù tantu duluri

ma lu mè cori però ccà resta… abbrazzami figliu mia…

 nun chianciri figliu mia!

Sulu accussì lu stomacu si po’ saziari  di  pani.

Innu a travagghiari luntanu di chista terra.

 

Pippo Callari