Che
brutta la partenza, figliu mia!
All’alba, lu chiaru e lu scuru c’era
quannu la campana di San Paulinu si misi
a sunari.
L’ultimi tocchi stava sintinnu e li
lacrimi a l’uocchi mi vinniru.
Iornu amaru staiu
passannu,
ca la mia famiglia aià lassari.
Sona campana… sona!
Quannu t’aia sentiri n’atra vota?
Che brutta la spartenza figliu mia!
Partu e lassu chista terra cù tantu
duluri
ma lu mè cori però ccà resta… abbrazzami
figliu mia…
nun chianciri figliu mia!
Sulu accussì lu stomacu si po’
saziari di pani.
Innu a travagghiari luntanu di chista
terra.
Pippo
Callari